De verschillende kanten van jezelf accepteren en integreren leidt uiteindelijk tot een completer en vooral gelukkiger mens. Niet alleen voor jouzelf maar ook voor jouw omgeving. Niet langer delen van jezelf amputeren omdat ze niet in het culturele, religieuze of systemische plaatje passen maar erkenning geven aan alles wat jou behelst. Ik zal je een geheimpje verklappen, het is er namelijk niet voor niets.

‘Je straalt’

‘Vrouw, wat straal jij!’, krijg ik de laatste tijd steeds vaker te horen. Een krachtige, vrouwelijke energie als ik menig vriend en kennis mag geloven. 

Tof om te horen natuurlijk maar nog mooier is het om zelf te ervaren. Ervaren hoe ik in mijn vrouwelijkheid ben gestapt simpelweg door alle aspecten van mezelf te verenigen en volledig te omarmen.

Stempel zuiver of onzuiver

Ik ben opgegroeid met het christelijk geloof. Gelukkig in een hele vrije gemeente waardoor ik niet gebukt ging onder de belofte van een hellevuur als ik mij niet zou gedragen volgens bepaalde regels.

Toch ontkom je er niet aan dat als je midden in een geloof zit, met name door medegelovigen overal stempels op worden geplakt: Dit gedrag is zuiver en van God, dat gedrag is onzuiver en van de duivel. Mocht je dus verlangens hebben die het stempeltje onzuiver dragen, dan is het zaak om daar zo snel mogelijk van af te komen. Door ervoor te bidden, streng te zijn voor jezelf en als dat niet lukt het op zijn minst goed te verbergen voor de buitenwereld.

'De gelovige vrouw'

Dit maakte dat bepaalde kanten van mijn persoonlijkheid alle ruimte kregen. Zoals mijn gelovige, vrome kant. 'Vroom?', hoor ik je denken.

Jazeker! Toen ik jonger was streefde ik naar het plaatje van ‘de gelovige vrouw’. De vrouw die zich op een bepaalde manier kleedt, die op haar twintigste trouwt en voor de rest van haar leven met haar man blijft en de vrouw wiens leven vooral in het teken staat van zorgen voor haar gezin. Afijn, je kunt je er vast wel iets bij voorstellen.

In mijn ogen was dit het ideaalplaatje waar ik aan moest maar ook wilde voldoen.

Wist ik op dat moment veel dat er naast die gelovige vrouw nog een heleboel andere vrouwen in mij verscholen lagen die ogenschijnlijk botsten met dit ideaalplaatje.

Wat je afwijst, neemt toe

Alles wat je de rug toekeert, onderdrukt of ontkent wordt alleen maar groter en sterker. Het is net als de tiener die van zijn ouders geleerd heeft dat hij absoluut geen seks mag hebben voor het huwelijk. De kans is zeer groot dat hij vrij snel overstag gaat, want dat wat verboden is, wordt interessanter tot je niets anders meer kunt dan eraan toegeven. Of erger nog, het een obsessie wordt.

Alles in dit leven vraagt maar één ding en dat is erkenning, bestaansrecht. Mag ik er zijn?

Waarbij het meerendeel, zodra het die erkenning krijgt compleet oplost of vermindert, want de lading is eraf. Vergis je niet, dit geldt net zo goed voor al jouw gedachtes en emoties. Druk ze weg of ontken ze en zij zullen jou een leven lang achtervolgen.

De vrouwen in mij

Een heleboel jaren en ervaringen later ziet mijn ideaalplaatje er anders uit. Ik hang mezelf niet meer op aan een specifiek beeld maar erken dat er meerdere vrouwen in mij verscholen liggen. Zoals de moeder, die intens geniet van het moeder zijn en het zorgen voor haar kind. 

De godin, die door het leven zweeft en haar vrouwelijkheid in volle glorie omarmd en uitdraagt. De carrièrevrouw, die het heerlijk vindt om mentaal uitgedaagd te worden en te laten zien wat zij in huis heeft. De gelovige, die zich thuis voelt in het geloof en de essentie daarvan als fundament heeft. De heler, die door mensen heen kijkt, hun pijn ziet en niets liever wil dan ze helen. De femme fatale, die haar sensualiteit heeft omarmt en de levensenergie als heel natuurlijk door haar heen laat stromen. De lichtdrager, die het licht dat zij ontvangt van Boven op haar manier de wereld in brengt. Het kleine meisje, dat behoefte heeft aan bevestiging, goedkeuring en bescherming. De spirituele, die in nauw contact staat met haar gidsen en zich graag verdiept in de onzichtbare wereld.

Dit zijn zomaar een aantal voorbeelden maar ik zou er met gemak nog meer kunnen bedenken.

It's all me

Het belangrijkste is dat ik het oordeel op al deze vrouwen in mij heb kunnen ombuigen. Mijn licht en mijn schaduwkanten vormen SAMEN de persoonlijkheid van Lenore en daar ben ik trots op.

Ik voel mij completer dan ooit. Niet meer bang voor wat mijn familie ergens van vindt of de kerk of wie dan ook. Omdat ik weet dat het er niet toe doet. Oordeel van buitenaf zal er altijd zijn, hoe hard je ook jouw best doet. Ook zul je altijd mensen hebben die je toejuichen en mensen die het liefst met een boog om je heen lopen.

Het maakt niet meer uit want ik draag de vrouw die ik ben met trots. Haar veelzijdigheid, haar veelkleurigheid, niets is tegenstrijdig. Donker en licht, algemeen getolereerd of niet: it’s all me!

De vrouwen in jou?

Welke vrouwen of als je een man bent welke mannen liggen er in jou verscholen? Heb je daar wel eens over nagedacht? En in hoeverre heb je al deze delen van jezelf geaccepteerd en de ruimte gegeven? 

Zijn er delen van jezelf die je misschien nog niet hebt durven erkennen? Hoe zou het zijn om daar eens meer aandacht aan te schenken? Als je daar een blije sensatie op voelt, dan is het wellicht geen slecht idee om daar serieus naar te kijken.

Ga er gewoon is voor zitten. Schrijf eens op wat die kant inhoudt voor jou, en hoe je er uiting aan zou willen geven.

Uit met dat korset!

Je bent wie je bent met een reden. Jouw karaktereigenschappen, talenten maar ook bijvoorbeeld jouw onzekerheden, zijn geen van allen toeval. 

Alle delen in jezelf ontdekken en erkennen is niets anders dan jezelf toestaan om te zijn wie je altijd al geweest bent. Zonder je daarvoor te schamen of naar de buitenwereld te excuseren. 

Ik zie een beeld voor me van een vrouw in een strak korset die dag en nacht zichzelf pijnigt om te kunnen voldoen aan een bepaald plaatje naar de buitenwereld.

Het is tijd om die touwtjes van dat korset een voor een los te trekken en weer gewoon jezelf te zijn. Voel je het verschil? Aan de slag dan maar ;-).