Mijn ervaring met Chocobliss deel II
Lenore • 22 november 2023

Van spanning naar vertrouwen: Wat een plantmedicijn ceremonie me over zelfliefde leerde.

De weken voorafgaand aan de ceremonie liepen de emoties zo hoog op, dat ik heel vaak op het punt heb gestaan om af te zeggen. Maar potjandoosie wat ben ik blij dat ik toch door heb gezet. Chocobliss, you did it again!


De tweede ronde

Enkele maanden geleden ontstond opnieuw het idee om een Chocobliss ceremonie te organiseren. Hoe mijn eerste ervaring met Chocobliss is verlopen lees je hier

Er waren wat mensen in mijn omgeving die behoefte hadden aan een tweede ronde en zelf leek het me ook wel goed om weer eens af te zakken naar de diepere lagen van mijn hart. 

Zo ontstond er vrij snel een groepje gegadigden, inclusief twee hele bijzondere mannen die dit konden en wilden begeleiden. Een energetisch therapeut met een bijzonder sterke gave. En iemand die ons kon voorzien van intuïtieve, muzikale begeleiding. 

De datum werd geprikt, een ruimte werd gehuurd en zo geschiedde het.


Het tegenwerk mechanisme

Wie bekend is met het gebruik van plantmedicijnen, weet dat zodra jij jouw intentie hebt gezet en een datum hebt geprikt, er allerlei mechanismen in werking treden. 

Waaronder ook mechanismen die er alles aan doen om te voorkomen dat je daadwerkelijk de innerlijke reis gaat maken. Zo begint het proces dus al ruim van te voren.

De spanningen kunnen zo hoog oplopen dat je er toch vanaf ziet. Je gaat vaak onbewust redenen bedenken waarom het nu niet zo goed uitkomt en je het beter uit kunt stellen. Je kunt zelfs lichamelijk ziek worden! Geloof me, het is mij ook ooit overkomen. Heel ‘toevallig’ griepverschijnselen krijgen in de dagen van te voren. 


Zelfsabotage

Waarom er zo vaak sprake lijkt te zijn van gegronde redenen om af te zien van jouw innerlijke reis of op zijn minst het uitstellen ervan, daar verschillen de meningen over.

Mijn eigen theorie is dat jouw mind onbewust gaat saboteren. Omdat het weet dat er tijdens een goede reis met een plantmedicijn, korte metten gemaakt wordt met oude veiligheidsmechanismen die geen functie meer hebben.

Jouw mind heeft deze constructies zorgvuldig gecreëerd om je ergens tegen te beschermen. Vaak al tijdens jouw vroege jeugd, omdat het op dat moment de beste bescherming bood.

Het heeft liever niet dat deze constructies worden afgebroken. Zelfs niet als dit de kwaliteit van jouw leven aanzienlijk kan verbeteren.


Het proces begint van te voren

In de groepsapp die we uit praktische overwegingen hadden aangemaakt werd de week voor de ceremonie goed duidelijk dat alle zes de deelnemers al flink in proces zaten. Toeval zou ik het niet willen noemen dat we alle zes, gelijktijdig zo diep door het stof gingen dat we soms niet meer wisten waar we het zoeken moesten.

Voor mij bestond het stof uit een combinatie van hoog opgelopen spanningen en emoties.

Ik heb momenten dat ik echt alleen maar in een donkere woonkamer op de bank wil zitten zonder televisie of muziek. Gewoon geen prikkels meer kan verdragen.

De dagen voorafgaand aan de reis voelde ik zoveel angst en weerstand. Ik was bang dat het medicijn verkeerd zou vallen en ik alle controle kwijt zou raken. Uiteindelijk nam ik me voor om sowieso te gaan maar wel licht te reizen, met hooguit 1 tot 1,5 chocolaatje.


De ceremonie

Met mijn intentie onder de arm en een buik waar niks meer inzat omdat van de spanning er een complete leegloop had plaatsgevonden :-), betrad ik de ceremoniële ruimte.

Ondanks de spanning voelde ik ook een diep vertrouwen in het Hogere. Zoals ik dat eigenlijk al heel mijn leven heb ervaren.

Één overheerlijk chocolaatje nam ik tot me. Ik bleef eerst een poos rechtop zitten en focuste mij op mijn ademhaling. Na volgens mij nog geen kwartier voelde ik mij langzaam maar zeker weer in die andere werkelijkheid glijden en ging ik liggen. Met nagenoeg geen angst dit keer, want het voelde op een bepaalde manier heel vertrouwd. 

Het voelde alsof een cirkelende energie over mij heen kwam als een deken en mij steeds iets verder in een dieper niveau van bewustzijn trok.

Ik had van te voren vragen opgeschreven waar ik antwoord op hoopte te krijgen, net zoals de vorige keer.

Maar in tegenstelling tot toen merkte ik aan mezelf dat ik de vragen ook heel makkelijk los kon laten. Toen moest en zou ik antwoord krijgen, nu wilde ik gewoon ontvangen wat het medicijn mij te geven had.


Heling

Ik ben enorm diep gegaan. Zo voelde ik mij regelmatig zweven door alle uithoeken van het universum. Zwevend in het niets en tegelijkertijd in het alles. Het enige dat ik wist op dat moment was dat alles goed was. 

Op verschillende moment ontving ik heling op oude pijnstukken. Soms kwam dat tot uiting door lichamelijke sensaties en dan weer door een flink potje te janken. 

Wat ook steeds weer terugkwam was het gevoel dat ik op iets gewezen wordt dat gezien wil worden. Vaak vertaald in een licht, pijnlijk of drukkend gevoel op een specifieke plek. 

Zo had ik een moment waarop ik een hele onrustige energie rondom mijn hart ervoer. Inmiddels weet ik dat ik dan, net als in het dagelijks leven, daar gewoon naar toe mag gaan met mijn aandacht. Mijn volle bewustzijn erop mag richten, zonder oordeel en zonder ervan af te willen. Het vraagt namelijk om niets anders erkenning. Door dat te doen, ebt het ook bijna altijd als vanzelf weer weg.


De begeleiding

Deze ene keer bleef de onrust in mijn hartstreek hangen. Ik kon het goed handelen maar prettig was anders.

Alsof hij het had aangevoeld kwam de energetisch therapeut (een van de twee begeleiders) naast me zitten. Ik vroeg hem om even mee te voelen en dat deed hij. 

Het was wonderlijk om te ervaren hoe hij met zijn energie mee kon helpen in mijn proces. Mijn hele lichaam begon spontaan te zweten en alles leek nog meer te gaan stromen op dat moment. Na enkele minuten voelde ik de druk en de pijn rondom mijn hart zachter en zachter worden. Precies op het moment dat ik merkte dat het klaar was, stond hij op en liep hij naar een andere deelnemer om daar te ondersteunen.

Ook de prachtige muzikale begeleiding gaf een extra dimensie aan de ceremonie. Het is alsof de muziek invloed heeft op jouw innerlijke reis. De klanken, de timing en zelfs de stiltes, alles werkt mee. Mocht je ooit behoefte hebben aan een begeleide reis, ik kan deze twee toppers van harte aanbevelen!


De antwoorden

Als ik mijn reis in één woord zou moeten beschrijven dan zou dat 'heling' zijn. Ik kon vragen stellen, dat deed ik ook. Toch werd me steeds duidelijk gemaakt dat de antwoorden die ik zocht allemaal relatief zijn. Het zijn concepten en zodoende niet belangrijk. Het was een ervaring die moeilijk te vatten is in woorden maar oh zo waardevol. 

Ik voelde vooral het verlangen om te zijn en dat gebeurde ook. Ik was puur bewustzijn en vond daarin de rust die ik zo naarstig gezocht heb in mijn leven.

Ik kreeg niet zozeer antwoord op mijn vragen maar des te meer werd er een diep vertrouwen gepland in mijn hart dat de dingen die ik verlang er ook gaan komen. 


Meer zelfliefde?

Wat ik wel heb meegekregen is het inzicht dat ik niet méér zelfliefde nodig heb zoals ik vaak denk, maar dat ik alleen maar hoef te stoppen met mijzelf af te wijzen. 

Ik stelde de vraag aan mijn hart: ‘waarom ben je zo extreem hard aan het werk’? 

Waarna ik voor het eerst de link zag met zelfafwijzing. Een mechanisme wat ik als klein kind al heb ontwikkeld, dat diep verankerd ligt in mijn onderbewuste.

Desalniettemin onnatuurlijk is en daardoor dus ook hard werken voor mijn systeem. Het gaat tegen mijn natuur in. Mijn natuur IS liefde en niets anders dan dat. Het kost dus energie om daar tegenin te gaan en mijzelf af te wijzen.

Is dat dan nu in een keer opgelost? Nee, zeker niet. Ik voel dat er een begin is gemaakt, een opening is. Ik weet dat ik zonder dit mechanisme als zodanig af te wijzen, het stukje voor stukje van mij af mag laten glijden. Want het is niet meer nodig. Het is oud.


Niet alleen maar samen

De andere mooie les die ik mocht ontvangen tijdens deze trip was dat we het alleen niet redden maar samen wel. 

Een ceremonie in een groep is niet alleen een reis naar binnen maar ook echt een groepsproces. Er waren allerlei energetische uitwisselingen, die later tijdens de sharing ook overeenkwamen met elkaar. Zo ruimt de een energie op voor de ander, simpelweg omdat hij of zij het makkelijker kan voelen en omarmen. Zien we onszelf en onze lessen weerspiegeld in de ander. 

Ik kon zo duidelijk voelen dat we allemaal onze beperkingen hebben in dit leven en iedereen individueel worstelt met zijn of haar eigen thema’s. De uitweg zit hem echt in het samen doen. 


Terugblik

Wat ik over heb gehouden aan deze reis is een diep gevoel van vertrouwen. Het is alsof die giga spanning die ik de afgelopen tijd ervoer, voor een groot deel is ontladen. Ik kan vanuit veel meer rust en helderheid vooruit kijken en nadenken over hoe verder.

Meer dan ooit weet ik dat ik mag stoppen met alles zelf willen organiseren en orchestreren en volledig mag vertrouwen op de goddelijke timing van het leven. Hoe meer ik mij laat meevoeren op die natuurlijke stroom, hoe minder moeite het me kost en hoe mooier de uitkomst.

Ik weet nu dat de afwijzing die ik mijn hele leven vanuit andere mensen heb ervaren, iets is wat ik in mijzelf op te lossen heb. Niet hij, zij of hun maar ik mag stoppen met mezelf af te wijzen. De rest zal logischerwijs volgen.

En ik besef mij ten volle dat we niet bedoeld zijn om alles in ons eentje te doen maar dat we mogen leunen op elkaar. Juist ook als het even niet zo lekker gaat. 

Tevreden en dankbaar kijk ik terug: Chocobliss, you did it again!


Lees hier hoe mijn eerste ervaring met Chocobliss is verlopen.

  • In gesprek met Roy Martina

    Titel dia

    In gesprek met Roy Martina

    Knop
  • In gesprek met Giel Beelen

    Titel dia

    In gesprek met Giel Beelen

    Knop
  • In gesprek met rabbijn Jacobs

    Titel dia

    In gesprek met rabbijn Jacobs

    Knop
  • In gesprek met Thijs Launspach

    Titel dia

    In gesprek met Thijs Launspach

    Knop
  • In gesprek met Richard de Leth

    Titel dia

    In gesprek met Richard de Leth

    Knop
  • In gesprek met Wiggert Meerman

    Titel dia

    In gesprek met Wiggert Meerman

    Knop
  • In gesprek met Juno Burger

    Titel dia

    In gesprek met Juno Burger deel II

    Knop

Misschien vind je dit ook leuk

Zelfsabotage, wat als jij je grootste obstakel bent
door Lenore 27 juni 2025
Ken je dat verhaal van de man die op zee was en schipbreuk leed? Hij verdronk bijna en bad tot God: ‘‘Als U echt bestaat, red mij dan!’’. Vrij snel daarna voer er een boot langs en men wilde de man helpen, maar hij zei: “Nee, dank je, God zal mij redden.” Niet lang daarna voer er nog een boot voorbij die hulp aanbood, maar de man zei opnieuw: ‘‘Nee, dank je, God zal mij redden.’’ Vervolgens vloog er een helikopter over die een touwladder liet zakken. Opnieuw weigerde de man de hulp, waarna hij verdronk. In de hemel aangekomen zei hij boos tegen God: ‘‘Waarom hebt U mij niet gered?’’ Waarop God antwoordde: ‘‘Ik heb twee boten en een helikopter gestuurd. Wat wil je nog meer dat ik doe?’’ Heb jij het beste met jezelf voor? Net als de man op zee, negeren wij soms de oplossingen die voor onze neus liggen, omdat ze niet passen in het plaatje dat ons brein of ego heeft van ‘de juiste vorm van hulp’. Velen van ons denken dat we al het beste met onszelf voorhebben. Dat we er alles, of op zijn minst veel, aan doen om de kwaliteit van ons leven zo goed mogelijk te maken. Maar heb je je weleens afgevraagd of je jezelf wellicht ook onbewust tegenwerkt? Of er sprake is van zelfsabotage? Hoeveel moeite doe jij om jouw blinde vlekken op te sporen? Heb je weleens aan een dierbare eerlijke feedback gevraagd over wat zij bijvoorbeeld minder leuk vinden aan jou? Een vraag die heel snel, heel veel waardevolle informatie kan opleveren over jouw blinde vlekken. De verdrinkende man in ons allen Stiekem zijn heel veel mensen zoals de verdrinkende man op zee. In tijden van crisis, wanneer hen de ene na de andere hulplijn wordt aangeboden, weigeren zij de hulp te accepteren. Of beter gezegd: ze hebben vaak niet eens door dat hetgeen wat voor hun neus ligt, de weg uit hun crisis kan betekenen. De hulp komt niet in de vorm, toon of persoon die in hun plaatje past. Dus negeren ze het, zien ze het over het hoofd of wijzen ze het af, en verzuipen ze vrolijk verder. Gaat het weer een paar dagen goed met ze, dan vergeten ze überhaupt dat er nog werk aan de winkel is. Jouw saboteurs manifesteren mee Wat velen niet beseffen, is hoe groot de invloed van die blinde vlekken, die onbewuste saboteurs, is op ons dagelijks leven. Van het ontwikkelen tot het in stand houden van ziektes, het aantrekken van toxische relaties of vriendschappen, een tekort aan financiële middelen, tot aan diverse catastrofes die ons van dag tot dag ‘overkomen’. Niets in jouw leven is een kwestie van pech, toeval of – erger nog – een ‘straf van God’. Het zijn jouw eigen saboteurs als onbewuste programma's die mee manifesteren en jouw leven vormgeven. Het systeem achter het systeem Alles in dit universum is erop gericht om de ziel te helpen groeien en transformeren, zodat zij stap voor stap terug kan gaan naar haar meest pure, zuivere essentie. Niet gek dus, als je bedenkt dat planeet Aarde een briljant bedachte creatie is, die is ingericht op een aantal basisprincipes die dat helpen mogelijk te maken. Met als een van de belangrijkste principes: dat het leven, zoals wij dat als individu ervaren, een spiegel is van onze binnenwereld. Bestaande uit onze overtuigingen, verlangens, onverwerkte trauma’s, ons zelfbeeld, et cetera. Waarom werkt het zo? Dit systeem is niet bedacht om te plagen, maar om ons te helpen identificeren waar wij nog niet heel zijn. Het doet dit, onder andere, door middel van de ‘wet van resonantie’ , of zoals de meeste mensen het kennen: ‘de wet van aantrekking’. De wet van resonantie, die stelt dat we aantrekken wat in ons leeft, helpt ons op deze manier te ontdekken wat nog aandacht vraagt. De wet van Resonantie Deze wet zou je kunnen zien als een systeem van grote energetische magneten. Alles van gelijke frequentie trekt elkaar automatisch aan. Omgekeerd stoot alles wat niet matcht elkaar af. Armoede trekt armoede aan en geen overvloed. Eenzaamheid trekt meer eenzaamheid aan en niet meer liefde. Wie herkent niet dat je in een groep met mensen altijd vrij snel een duidelijke voorkeur hebt voor bepaalde personen, en bij anderen het liefst ver uit de buurt blijft? Je vibreert nou eenmaal wel of niet op hetzelfde level. Een ander mooi voorbeeld is mogelijk herkenbaar als je veel doet aan persoonlijke en/of spirituele ontwikkeling: dat je merkt dat er regelmatig mensen uit jouw netwerk naar de achtergrond verdwijnen of volledig wegvallen. Je vindt, onbewust, geen resonantie meer bij elkaar. Waar is jouw wereld vol van? Wil je weten waar jij nog wat te helen hebt? Denk dan eens na over de vraag: ‘‘Waar is jouw wereld vol van?’’ Er zijn mensen die overal agressie zien. De wereld is in hun ogen corrupt, verdorven en onveilig. Zij zien het overal waar ze komen. Scenario’s die hun overtuigingen bevestigen, worden dagelijks aangeboden door de wet van resonantie. Het universum zegt letterlijk: “U vraagt, wij draaien.” Nogmaals: niet om te plagen, maar omdat het wil dat wij ons bewust worden van wat er in ons leeft, zodat wij dit kunnen helen. Het wil ons vooruit helpen. Zou het ons geen spiegel bieden, dan zouden wij nooit onze reflectie, en dus onszelf, kennen. Waarom de een meer dan de ander Zelfsabotage zit in ons allemaal, maar er zijn grote verschillen. Er zijn mensen die een gigantische zelfsaboteur hebben. Die meestal extra actief wordt vlak voor een mogelijke, grote doorbraak in hun proces van heling. Veelal betreft dit mensen met een behoorlijk traumatisch verleden. Want voor hen voelt het veiliger om de wereld buiten zich te observeren, beoordelen en aan te vallen, dan naar binnen te gaan, waar de echte pijn zit. Zelfsabotage komt in vele vormen Zelfsabotage kent ook vele vormen. Van hoogmoed: ‘‘Ik weet het allemaal beter,’’ tot aan minderwaardigheid: ‘‘Ik verdien het om te lijden en ik ben geen beter leven waard’’, en alles daartussenin. Of, zoals in mijn geval: zo hard werken aan je eigen trauma’s en bezig zijn met ‘beter worden’, dat dit op zichzelf een nieuwe overlevingsstrategie wordt die me af leidt van de echte oplossing. Saboteurs in actie Alleen nog luisteren naar sprekers die jou niet triggeren. Een heel netwerk om je heen bouwen van mensen die exact hetzelfde in hetzelfde schuitje zitten, zodat je je niet meer hoeft te verdedigen voor jouw keuzes. Of simpelweg niemand meer dichtbij je laten komen. Allemaal keuzes die de ruimte voor een gezonde portie spiegeling en feedback minimaliseren. Zelfs al gebeurt dat grotendeels onbewust, het leven zal bij een gebrek aan die feedback, je toch weer op andere (soms pijnlijke) manieren moeten gaan spiegelen. Om het onbewuste, bewust te maken. De saboteur is niet de vijand Jouw zelfsaboteurs zijn niet iets om te vervloeken of te bestrijden. Het zijn oude mechanismen die ooit door onszelf, onbewust, in het leven zijn geroepen om ons letterlijk in leven te houden. Vaak in de allereerste levensjaren met een duidelijke functie. Je kunt ze beschouwen als een deel van jou wat zich ooit vast heeft gezet en wat niet mee is gegroeid. Deze poortwachters, zoals iemand het van de week zo mooi omschreef, staan bewapend tot aan hun tanden aan jouw poort. Vechten alles en iedereen aan wat ook maar riekt naar gevaar. Zelfs als juist datgene kan leiden tot meer geluk, liefde of genezing. In plaats van ertegen strijden is het beter om er bewustzijn op te leren krijgen. Leer jouw poortwachters kennen, observeer ze, omarm ze. Daarin ligt de sleutel tot transformatie. Hoe vind ik mijn saboteurs? Volg jouw triggers! Zijn er sprekers die jou enorm triggeren? Ga er eens met een open mind naar luisteren. Die ene collega waar je zoveel weerstand tegen voelt? Spendeer eens wat tijd met hem of haar. Omstandigheden die je stoïcijns vermijd? Waag eens een poging. Triggers zijn namelijk kansen. Duidelijke signalen dat jouw poortwachters, jouw zelfsaboteurs, in actie komen. Wat dus juist betekent dat daar een mogelijkheid ligt om stukken te identificeren van jezelf die lang verborgen zijn gebleven. Tijd om het tij te keren? Wees niet als de verdrinkende man die iedere poging om hem te redden afwees omdat hij ervan overtuigd was dat zijn redding er op een bepaalde manier uit moest zien. De spreekwoordelijke reddingsboten van het leven komen in vele vormen. Een pittig maar welgemeend advies, feedback van een vriend of vijand, een podcast van die ene spreker waar je zoveel weerstand tegen voelt. Als jij open durft te staan voor reddingsboten in andere gedaantes, dan zou dat zomaar het begin kunnen zijn van een wonderbaarlijke transformatie.
Vrouw kijkt naar zichzelf in de spiegel
door Lenore 11 maart 2025
Zelfliefde, een thema waar velen van ons flink mee kunnen worstelen. Het maakt niet uit hoe oud je bent, van jezelf houden is voor velen niet zo vanzelfsprekend als dat het zou moeten zijn. Het is een diepgaand thema dat vaak ten grondslag ligt aan veel andere problemen. Hoe kun je hierin groeien?
Vrouw ruikt aan bloem. Manifesteren hoef je niet te leren.
door Lenore 9 februari 2025
Het concept ‘manifesteren’ is een van de beste verdienmodellen van nu. Voor honderden euro’s leert de expert jou wel even hoe jij binnen zes maanden miljonair wordt of jouw soulmate ontmoet. Het is een investering, maar die heb je er natuurlijk zo uit als dat miljoen binnen is. Mocht je van plan zijn hier geld aan uit te geven, wacht dan nog heel even. Mijn overtuiging is namelijk dat manifesteren niet iets is wat je hoeft te leren om jouw droomleven te bereiken, maar dat er wèl iets anders nodig is.
Wat een koude douche mij leerde over rouw, emoties en loslaten
door Lenore 2 januari 2025
Nietsvermoedend stap ik mijn douchecabine in, de warme waterstralen verwelkomend op mijn huid. Nog geen minuut duurt het voordat het warme water kouder begint te worden. Ik draai de koude kraan wat terug maar het maakt geen verschil. Het water wordt beetje bij beetje minder warm tot op het punt dat het ongemakkelijk begint te worden. De koude kraan is inmiddels volledig dichtgedraaid en ik sta midden in de winter, onvrijwillig onder een mager, koud straaltje water te rillen en te verlangen naar de vertrouwde warmte van de douche. Gek genoeg weet ik ook precies wat de verborgen boodschap is hierachter.
Helende handen. De weg naar genezing.
door Lenore 29 november 2024
Heb je je wel eens afgevraagd waarom de ene persoon spontaan geneest bij een energetische healing of een gebed en de ander niet of alleen door een heel moeizaam proces? Dat heeft alles te maken met de mate van geloof die iemand heeft en ik vertel je graag waarom dat is.
Mentale hygiëne: Hou je Mind schoon en vind innerlijke rust
door Lenore 8 november 2024
Wat zou er gebeuren als jij jouw huis vanaf nu nooit meer zou schoonmaken of zou luchten? Hoe zou het er dan uitzien in 5, 20, 30 jaar? Geen prettig idee toch? Gelukkig gaan we zo niet met onze huizen om, maar waarom dan wel met onze mind?
Een vrouw met mooie rode lippen die over haar schouder kijkt.
door Lenore 1 november 2024
We leven in een tijd waarin schoonheid maakbaar is. Beïnvloed door onrealistische plaatjes die ons vertellen wat mooi is en wat vooral niet. Voor heel veel vrouwen, zelfs voor hen die vrij denken te zijn van onzekerheden, loont het om eens kritisch te kijken naar je verzorgingsrituelen. Zij vertellen je namelijk verassend veel over jouw èchte zelfbeeld.
Zoek je ruzie, foto van twee mensen ver weg die vechten met elkaar. Je ziet alleen hun schaduw.
door Lenore 20 oktober 2024
Een ouderwets potje ruziemaken, wie is er niet dol op? Lekker even jouw standpunt erdoorheen drukken en recht doen aan jouw eigen ego ten koste van de ander. Mocht je niet goed weten hoe je ruzie moet maken en dat wel graag willen, dan heb ik de gouden tip voor jou! Eentje die altijd en bij iedereen werkt.
Poep op je eigen stoep! Foto van een blije hond.
door Lenore 17 oktober 2024
Iedere dag als ik ga wandelen loop ik door een straat waar bij een woning het volhangt met zelfgemaakte verbod bordjes met daarop een plaatje van een poepende hond. Geloof het of niet maar in die gehele straat is nooit een drol te bekennen, behalve het gedeelte rondom het huis met de bordjes. De stoep ligt daar altijd, maar dan ook altijd bezaaid met hondendrollen. Het zet je toch aan het denken.
Meer blogs