Leren leven in overgave
Lenore • 13 februari 2023

Het leven bestaat uit cycli. Seizoenen, dag en nacht, alles in de natuur bloeit en vergaat. Zo ook ons menselijk leven. Er zijn momenten van hard werken, hetzij uit noodzaak of omdat je er zelf voor kiest. Dat kun je lang volhouden. Maar vroeg of laat zal het leven jou subtiel of minder subtiel vragen om weer een periode van rust in te gaan. Simpelweg omdat ook wij cyclische wezens zijn.


Rust is meer dan een basisbehoefte

Rust is niet alleen een basisbehoefte. Het is nodig om weer helder te kunnen zien. Om na te denken en in te kunnen schatten of het wel zin heeft wat je allemaal aan het doen bent. 

Rust helpt je om de boel in jouw hoofd te ordenen, twee en twee bij elkaar op te tellen en de balans op te maken.

Rust is nodig om lichamelijk op te laden, te herstellen van de roofbouw die je op jouw lijf hebt gepleegd als je lange tijd maar door en door en door bent gegaan.


Uitgerust na een weekje vakantie

Een veel gemaakte denkfout is dat we met een weekendje ontspannen, of na twee weken op de camping in Spanje toch echt wel weer voldoende opgeladen zijn.

Hup, knop om, terug in het gareel en op de oude voet verder.

Terwijl het doorgaans alleen al weken kost om over te kunnen schakelen naar een andere staat van zijn. Want lekker een paar weken op de camping zitten met genoeg afleiding is heerlijk. Maar leg voor de gein jouw telefoon, stapel boeken en tablet eens weg en kijk wat er dan met je gebeurt. De kans is groot dat je dan pas daadwerkelijk voelt wat er zich binnenin jou heeft opgestapeld de afgelopen periode.

Mocht je al de kriebels krijgen bij het idee dan heb ik slecht nieuws voor je: dan pas gaat het echte 'harde werken' beginnen.


Van moeiteloos naar keihard werken

Zelf maakte ik eind vorig jaar min of meer noodgedwongen de keuze om te stoppen met rennen. De laatste jaren ben ik haast zonder dat ik het doorhad steeds een stukje harder gaan lopen. Vanuit passie, drive en creativiteit. Vanuit een positieve mindset. Vanuit het moeiteloos manifesteren.

Ik had een toekomstplaatje voor ogen en daar ging ik voor. Ik volgde alle mindset regels en twijfelde niet aan de uitkomst. Dit zou een succes gaan worden.

Zonder hiermee te willen insinueren dat al deze dingen niet werken, want dat is absoluut niet mijn punt! Ik geloof heel sterk in de kracht van mindset, visualisatie en manifesteren.

Maar de manier waarop het veelal wordt voorgehouden is mijns inziens slechts een deel van de waarheid.


Manifesteren geeft geen spirituele bypass

In dat najagen van mijn dromen kwam ik vanzelfsprekend mijn onzekerheden tegen. Die als trouwe compagnons mijn zijde niet verlaten hadden.

We hebben allemaal zo onze thema’s, die doorleeft en doorvoelt mogen worden. Shortcuts of spirituele bypasses zijn geen optie, al manifesteer je jezelf drie keer in de rondte.

Om een voorbeeld te noemen, social media heeft bij mij sinds dag een mijn onzekerheid gevoed. Een diepgewortelde onzekerheid over hoe mensen over mij denken en de behoefte om door iedereen aardig en leuk gevonden te worden. Die zich uiteraard manifesteert in het uitblijven van veel waardering op social media.

Wat niet gaat veranderen vrees ik, zolang ik hetgeen waar dit een reflectie van is, niet in mezelf weet op te lossen. Energie trekt energie aan zei Janosh in mijn interview met hem en dat is ook wat hier gebeurt.

Naar binnen gaan dus is de sleutel en het niet buiten mij zoeken.


Ogen op de hoofdprijs

Mijn ogen waren gericht op mijn doelen en ik deed er alles aan om ze te bereiken. Het voelde niet eens per se als hard werken op dat moment. Terwijl ik dag en nacht bezig was. Een vrije avond was er niet bij. Rust nemen vond ik moeilijk, ongemakkelijk.

Met een goed getrainde mindset op zak liet ik mij door niets of niemand tegen houden.

Totdat het Universum schijnbaar plotseling aan alle kanten de weg vrij maakte om stil te gaan staan. Dat klinkt misschien heel vriendelijk, maar het voelde eerder alsof mij van alles werd ontnomen. Niet geheel vrijwillig kan ik je vertellen. Waar het eerder voelde alsof overal de rode loper voor mij werd uitgerold en alles vanzelf ging, leek die loper nu verruild voor een spijkerbed met hete kolen.


Ruimte voor wat?

Nu ik zo’n twee en een halve maand op weg ben op mijn vrijgemaakte pad, is er al zo ontzettend veel gebeurd.

Zo kwam er een enorme bak boosheid boven. Boosheid naar God, de zogenaamde helpers aan Gene Zijde en vooral naar mezelf. Waarom was ik zo dom geweest? Ik dacht eindelijk in mijn kracht te staan. Mijn passie en mijn hart te volgen. Dit was toch waar ik al mijn hele leven naartoe heb gewerkt? Dit zou MIJN moment worden. 

Ik dacht geleid te worden, te luisteren naar mijn innerlijke stem. Was het dan allemaal onzin?

Ik ervaar weerstand. Voel mezelf soms compleet nutteloos. Heb moeite met het feit dat ik geen plannen en geen doelen heb gesteld dit jaar. Dat voelt zo onnatuurlijk. Want waar beweeg ik nou eigenlijk naartoe?

Dan is er nog de vermoeidheid die boven komt, in grote golven waarvan ik het einde meestal niet kan zien. Maar ook het opgespaarde verdriet wat nu aan mijn deur komt kloppen.

Jup, je leest het. Rust nemen is echt een feestje.


'Niet mijn wil, maar Uw wil geschiedde'

Helemaal stil staan doe ik niet. Ik werk gewoon tweeëndertig uur in de week en zorg voor mijn vierjarige dochter. Toch voelt dit na zo'n abnormaal drukke periode als rust nemen. 

Als ik thuiskom van mijn werk hoef ik niks anders te doen dan voor mezelf en voor mijn dochter zorgen.  

Iedere dag opnieuw zeg ik hardop in mijzelf ‘niet mijn wil, maar Uw wil geschiedde’. Voor mij met mijn christelijke achtergrond niet geheel onbekend. Maar ik zeg het vooral ook tegen mezelf, om uit die kramp te komen. Mijn drang om alles te willen sturen in dit leven langzaam maar zeker los te laten.


Wat levert het op?

Is het alleen maar ellende? Zeker niet. Tot nu toe ervaar ik veel meer rust.

Ik mediteer vaker, maak tijd voor zelfzorg, wandel bijna iedere dag en eet gezonder.

Beetje bij beetje kom ik in een staat van meer natuurlijke ontspanning. Kan ik het gevoel elke dag op top niveau te moeten presteren los laten.

Ook begin ik langzaam maar zeker de balans op te maken en weet ik in ieder geval heel goed wat ik NIET meer wil.

Nog zo iets, er komen 'ineens' regelmatig bijzondere mensen op mijn pad die mij uit nodigen om dingen te ondernemen in plaats van andersom. Ik hoef er niet meer achteraan te rennen, het komt vanzelf op mijn pad. Dat is pas moeiteloos!


Dromen en synchroniciteiten

Mijn vertrouwen in het volgen van de goede weg heeft een tik gehad.

Maar het regent letterlijk bevestigingen in de vorm van heldere dromen, synchroniciteiten en andere bijzondere tekenenen.

Helemaal zeker weten zal ik het niet, of dit nu 'de bedoeling' is, of ik goed zit. 

Volgens mij is dat juist de essentie ervan: leren leven in overgave en vertrouwen in het NIET weten wat er komen gaat. 

Vanuit het idee dat je geleid wordt door iets of iemand die het veel beter overziet en weet dan jij ooit zou kunnen vanuit jouw menselijk bestaan. Daar ligt volgens mij de uitdaging.

Voor wie hem voelt, voor wie dit klopt... Wellicht is dit jouw moment om in het diepe te springen en te leren leven in overgave.

  • In gesprek met Roy Martina

    Titel dia

    In gesprek met Roy Martina

    Knop
  • In gesprek met Giel Beelen

    Titel dia

    In gesprek met Giel Beelen

    Knop
  • In gesprek met rabbijn Jacobs

    Titel dia

    In gesprek met rabbijn Jacobs

    Knop
  • In gesprek met Thijs Launspach

    Titel dia

    In gesprek met Thijs Launspach

    Knop
  • In gesprek met Richard de Leth

    Titel dia

    In gesprek met Richard de Leth

    Knop
  • In gesprek met Wiggert Meerman

    Titel dia

    In gesprek met Wiggert Meerman

    Knop
  • In gesprek met Juno Burger

    Titel dia

    In gesprek met Juno Burger deel II

    Knop

Misschien vind je dit ook leuk

Zelfsabotage, wat als jij je grootste obstakel bent
door Lenore 27 juni 2025
Ken je dat verhaal van de man die op zee was en schipbreuk leed? Hij verdronk bijna en bad tot God: ‘‘Als U echt bestaat, red mij dan!’’. Vrij snel daarna voer er een boot langs en men wilde de man helpen, maar hij zei: “Nee, dank je, God zal mij redden.” Niet lang daarna voer er nog een boot voorbij die hulp aanbood, maar de man zei opnieuw: ‘‘Nee, dank je, God zal mij redden.’’ Vervolgens vloog er een helikopter over die een touwladder liet zakken. Opnieuw weigerde de man de hulp, waarna hij verdronk. In de hemel aangekomen zei hij boos tegen God: ‘‘Waarom hebt U mij niet gered?’’ Waarop God antwoordde: ‘‘Ik heb twee boten en een helikopter gestuurd. Wat wil je nog meer dat ik doe?’’ Heb jij het beste met jezelf voor? Net als de man op zee, negeren wij soms de oplossingen die voor onze neus liggen, omdat ze niet passen in het plaatje dat ons brein of ego heeft van ‘de juiste vorm van hulp’. Velen van ons denken dat we al het beste met onszelf voorhebben. Dat we er alles, of op zijn minst veel, aan doen om de kwaliteit van ons leven zo goed mogelijk te maken. Maar heb je je weleens afgevraagd of je jezelf wellicht ook onbewust tegenwerkt? Of er sprake is van zelfsabotage? Hoeveel moeite doe jij om jouw blinde vlekken op te sporen? Heb je weleens aan een dierbare eerlijke feedback gevraagd over wat zij bijvoorbeeld minder leuk vinden aan jou? Een vraag die heel snel, heel veel waardevolle informatie kan opleveren over jouw blinde vlekken. De verdrinkende man in ons allen Stiekem zijn heel veel mensen zoals de verdrinkende man op zee. In tijden van crisis, wanneer hen de ene na de andere hulplijn wordt aangeboden, weigeren zij de hulp te accepteren. Of beter gezegd: ze hebben vaak niet eens door dat hetgeen wat voor hun neus ligt, de weg uit hun crisis kan betekenen. De hulp komt niet in de vorm, toon of persoon die in hun plaatje past. Dus negeren ze het, zien ze het over het hoofd of wijzen ze het af, en verzuipen ze vrolijk verder. Gaat het weer een paar dagen goed met ze, dan vergeten ze überhaupt dat er nog werk aan de winkel is. Jouw saboteurs manifesteren mee Wat velen niet beseffen, is hoe groot de invloed van die blinde vlekken, die onbewuste saboteurs, is op ons dagelijks leven. Van het ontwikkelen tot het in stand houden van ziektes, het aantrekken van toxische relaties of vriendschappen, een tekort aan financiële middelen, tot aan diverse catastrofes die ons van dag tot dag ‘overkomen’. Niets in jouw leven is een kwestie van pech, toeval of – erger nog – een ‘straf van God’. Het zijn jouw eigen saboteurs als onbewuste programma's die mee manifesteren en jouw leven vormgeven. Het systeem achter het systeem Alles in dit universum is erop gericht om de ziel te helpen groeien en transformeren, zodat zij stap voor stap terug kan gaan naar haar meest pure, zuivere essentie. Niet gek dus, als je bedenkt dat planeet Aarde een briljant bedachte creatie is, die is ingericht op een aantal basisprincipes die dat helpen mogelijk te maken. Met als een van de belangrijkste principes: dat het leven, zoals wij dat als individu ervaren, een spiegel is van onze binnenwereld. Bestaande uit onze overtuigingen, verlangens, onverwerkte trauma’s, ons zelfbeeld, et cetera. Waarom werkt het zo? Dit systeem is niet bedacht om te plagen, maar om ons te helpen identificeren waar wij nog niet heel zijn. Het doet dit, onder andere, door middel van de ‘wet van resonantie’ , of zoals de meeste mensen het kennen: ‘de wet van aantrekking’. De wet van resonantie, die stelt dat we aantrekken wat in ons leeft, helpt ons op deze manier te ontdekken wat nog aandacht vraagt. De wet van Resonantie Deze wet zou je kunnen zien als een systeem van grote energetische magneten. Alles van gelijke frequentie trekt elkaar automatisch aan. Omgekeerd stoot alles wat niet matcht elkaar af. Armoede trekt armoede aan en geen overvloed. Eenzaamheid trekt meer eenzaamheid aan en niet meer liefde. Wie herkent niet dat je in een groep met mensen altijd vrij snel een duidelijke voorkeur hebt voor bepaalde personen, en bij anderen het liefst ver uit de buurt blijft? Je vibreert nou eenmaal wel of niet op hetzelfde level. Een ander mooi voorbeeld is mogelijk herkenbaar als je veel doet aan persoonlijke en/of spirituele ontwikkeling: dat je merkt dat er regelmatig mensen uit jouw netwerk naar de achtergrond verdwijnen of volledig wegvallen. Je vindt, onbewust, geen resonantie meer bij elkaar. Waar is jouw wereld vol van? Wil je weten waar jij nog wat te helen hebt? Denk dan eens na over de vraag: ‘‘Waar is jouw wereld vol van?’’ Er zijn mensen die overal agressie zien. De wereld is in hun ogen corrupt, verdorven en onveilig. Zij zien het overal waar ze komen. Scenario’s die hun overtuigingen bevestigen, worden dagelijks aangeboden door de wet van resonantie. Het universum zegt letterlijk: “U vraagt, wij draaien.” Nogmaals: niet om te plagen, maar omdat het wil dat wij ons bewust worden van wat er in ons leeft, zodat wij dit kunnen helen. Het wil ons vooruit helpen. Zou het ons geen spiegel bieden, dan zouden wij nooit onze reflectie, en dus onszelf, kennen. Waarom de een meer dan de ander Zelfsabotage zit in ons allemaal, maar er zijn grote verschillen. Er zijn mensen die een gigantische zelfsaboteur hebben. Die meestal extra actief wordt vlak voor een mogelijke, grote doorbraak in hun proces van heling. Veelal betreft dit mensen met een behoorlijk traumatisch verleden. Want voor hen voelt het veiliger om de wereld buiten zich te observeren, beoordelen en aan te vallen, dan naar binnen te gaan, waar de echte pijn zit. Zelfsabotage komt in vele vormen Zelfsabotage kent ook vele vormen. Van hoogmoed: ‘‘Ik weet het allemaal beter,’’ tot aan minderwaardigheid: ‘‘Ik verdien het om te lijden en ik ben geen beter leven waard’’, en alles daartussenin. Of, zoals in mijn geval: zo hard werken aan je eigen trauma’s en bezig zijn met ‘beter worden’, dat dit op zichzelf een nieuwe overlevingsstrategie wordt die me af leidt van de echte oplossing. Saboteurs in actie Alleen nog luisteren naar sprekers die jou niet triggeren. Een heel netwerk om je heen bouwen van mensen die exact hetzelfde in hetzelfde schuitje zitten, zodat je je niet meer hoeft te verdedigen voor jouw keuzes. Of simpelweg niemand meer dichtbij je laten komen. Allemaal keuzes die de ruimte voor een gezonde portie spiegeling en feedback minimaliseren. Zelfs al gebeurt dat grotendeels onbewust, het leven zal bij een gebrek aan die feedback, je toch weer op andere (soms pijnlijke) manieren moeten gaan spiegelen. Om het onbewuste, bewust te maken. De saboteur is niet de vijand Jouw zelfsaboteurs zijn niet iets om te vervloeken of te bestrijden. Het zijn oude mechanismen die ooit door onszelf, onbewust, in het leven zijn geroepen om ons letterlijk in leven te houden. Vaak in de allereerste levensjaren met een duidelijke functie. Je kunt ze beschouwen als een deel van jou wat zich ooit vast heeft gezet en wat niet mee is gegroeid. Deze poortwachters, zoals iemand het van de week zo mooi omschreef, staan bewapend tot aan hun tanden aan jouw poort. Vechten alles en iedereen aan wat ook maar riekt naar gevaar. Zelfs als juist datgene kan leiden tot meer geluk, liefde of genezing. In plaats van ertegen strijden is het beter om er bewustzijn op te leren krijgen. Leer jouw poortwachters kennen, observeer ze, omarm ze. Daarin ligt de sleutel tot transformatie. Hoe vind ik mijn saboteurs? Volg jouw triggers! Zijn er sprekers die jou enorm triggeren? Ga er eens met een open mind naar luisteren. Die ene collega waar je zoveel weerstand tegen voelt? Spendeer eens wat tijd met hem of haar. Omstandigheden die je stoïcijns vermijd? Waag eens een poging. Triggers zijn namelijk kansen. Duidelijke signalen dat jouw poortwachters, jouw zelfsaboteurs, in actie komen. Wat dus juist betekent dat daar een mogelijkheid ligt om stukken te identificeren van jezelf die lang verborgen zijn gebleven. Tijd om het tij te keren? Wees niet als de verdrinkende man die iedere poging om hem te redden afwees omdat hij ervan overtuigd was dat zijn redding er op een bepaalde manier uit moest zien. De spreekwoordelijke reddingsboten van het leven komen in vele vormen. Een pittig maar welgemeend advies, feedback van een vriend of vijand, een podcast van die ene spreker waar je zoveel weerstand tegen voelt. Als jij open durft te staan voor reddingsboten in andere gedaantes, dan zou dat zomaar het begin kunnen zijn van een wonderbaarlijke transformatie.
Vrouw kijkt naar zichzelf in de spiegel
door Lenore 11 maart 2025
Zelfliefde, een thema waar velen van ons flink mee kunnen worstelen. Het maakt niet uit hoe oud je bent, van jezelf houden is voor velen niet zo vanzelfsprekend als dat het zou moeten zijn. Het is een diepgaand thema dat vaak ten grondslag ligt aan veel andere problemen. Hoe kun je hierin groeien?
Vrouw ruikt aan bloem. Manifesteren hoef je niet te leren.
door Lenore 9 februari 2025
Het concept ‘manifesteren’ is een van de beste verdienmodellen van nu. Voor honderden euro’s leert de expert jou wel even hoe jij binnen zes maanden miljonair wordt of jouw soulmate ontmoet. Het is een investering, maar die heb je er natuurlijk zo uit als dat miljoen binnen is. Mocht je van plan zijn hier geld aan uit te geven, wacht dan nog heel even. Mijn overtuiging is namelijk dat manifesteren niet iets is wat je hoeft te leren om jouw droomleven te bereiken, maar dat er wèl iets anders nodig is.
Wat een koude douche mij leerde over rouw, emoties en loslaten
door Lenore 2 januari 2025
Nietsvermoedend stap ik mijn douchecabine in, de warme waterstralen verwelkomend op mijn huid. Nog geen minuut duurt het voordat het warme water kouder begint te worden. Ik draai de koude kraan wat terug maar het maakt geen verschil. Het water wordt beetje bij beetje minder warm tot op het punt dat het ongemakkelijk begint te worden. De koude kraan is inmiddels volledig dichtgedraaid en ik sta midden in de winter, onvrijwillig onder een mager, koud straaltje water te rillen en te verlangen naar de vertrouwde warmte van de douche. Gek genoeg weet ik ook precies wat de verborgen boodschap is hierachter.
Helende handen. De weg naar genezing.
door Lenore 29 november 2024
Heb je je wel eens afgevraagd waarom de ene persoon spontaan geneest bij een energetische healing of een gebed en de ander niet of alleen door een heel moeizaam proces? Dat heeft alles te maken met de mate van geloof die iemand heeft en ik vertel je graag waarom dat is.
Mentale hygiëne: Hou je Mind schoon en vind innerlijke rust
door Lenore 8 november 2024
Wat zou er gebeuren als jij jouw huis vanaf nu nooit meer zou schoonmaken of zou luchten? Hoe zou het er dan uitzien in 5, 20, 30 jaar? Geen prettig idee toch? Gelukkig gaan we zo niet met onze huizen om, maar waarom dan wel met onze mind?
Een vrouw met mooie rode lippen die over haar schouder kijkt.
door Lenore 1 november 2024
We leven in een tijd waarin schoonheid maakbaar is. Beïnvloed door onrealistische plaatjes die ons vertellen wat mooi is en wat vooral niet. Voor heel veel vrouwen, zelfs voor hen die vrij denken te zijn van onzekerheden, loont het om eens kritisch te kijken naar je verzorgingsrituelen. Zij vertellen je namelijk verassend veel over jouw èchte zelfbeeld.
Zoek je ruzie, foto van twee mensen ver weg die vechten met elkaar. Je ziet alleen hun schaduw.
door Lenore 20 oktober 2024
Een ouderwets potje ruziemaken, wie is er niet dol op? Lekker even jouw standpunt erdoorheen drukken en recht doen aan jouw eigen ego ten koste van de ander. Mocht je niet goed weten hoe je ruzie moet maken en dat wel graag willen, dan heb ik de gouden tip voor jou! Eentje die altijd en bij iedereen werkt.
Poep op je eigen stoep! Foto van een blije hond.
door Lenore 17 oktober 2024
Iedere dag als ik ga wandelen loop ik door een straat waar bij een woning het volhangt met zelfgemaakte verbod bordjes met daarop een plaatje van een poepende hond. Geloof het of niet maar in die gehele straat is nooit een drol te bekennen, behalve het gedeelte rondom het huis met de bordjes. De stoep ligt daar altijd, maar dan ook altijd bezaaid met hondendrollen. Het zet je toch aan het denken.
Meer blogs