Ben jij zo iemand met een groot sociaal netwerk? Altijd mensen om je heen? Zowel offline als online populair? 

Of herken jij je meer in het profiel van de einzelgänger? Belangrijker dan de vraag of het een beter is dan het ander, is de vraag: hoe bewust heb je ervoor gekozen?

Eenzaam zonder ervoor te kiezen

Eenzaamheid is jarenlang een thema geweest in mijn leven.

Tot zeker een jaar of tien geleden had ik er last van. Ik voelde mijzelf regelmatig eenzaam. Ook snapte ik niet waarom iedereen altijd zoveel sociale contacten leek te hebben en ik niet. Ik zag mensen om mij heen met grote, steunende netwerken.

Op social media werd dat beeld alleen maar meer geaccentueerd. Waar andermans posts standaard konden rekenen op alle steun en lof en mijn posts het moesten doen met één like die waarschijnlijk het gevolg was van een te dikke vinger.

Ik voelde mij slachtoffer en betrok het op mezelf. Was ik niet leuk genoeg? Niet mooi genoeg? Schaamden mensen zich om met mij geassocieerd te worden? Het voedde mijn al bestaande onzekerheid.

Van slachtoffer naar eigenaarschap

Op een bepaald moment was daar een keerpunt waarbij ik van nauwelijks sociale contacten ging naar 'die-ene-collega-waar-iedereen-dol-op-was'. In die periode zijn heel veel nieuwe vriendschappen ontstaan waarvan het merendeel nog altijd steady is.

Ergens in het besluit om mij niet langer slachtoffer te voelen maar in plaats daarvan mijn eigen gedrag en houding te veranderen, ben ik blijkbaar een ander signaal gaan uitzenden waar mensen wel blij van werden.

Sindsdien heb ik mij geen moment alleen meer gevoeld.

Een levensles met lagen

Maar nu komt het. Zoals mijn ervaring is met alle levenslessen, heeft ieder thema eindeloos veel lagen. Iedere keer als je denkt alles geleerd te hebben op een bepaald thema, dan dient de volgende laag zich aan.

Als je dan worstelt met in dit geval het ontbreken van een groot netwerk, moet je jezelf de vraag stellen:

'Heb ik eigenlijk wel behoefte aan heel veel sociale contacten?'

Als die behoefte er is, maar de contacten niet, dan is het zaak om daar iets mee te doen. Waarbij mijn advies is om EERST naar jouw eigen overtuigingen te kijken in plaats van naar anderen. Wat is het dat jij ten diepste gelooft over jezelf?

Geloof je dat je het waard bent? Dat je het verdient om geliefd te zijn en leuk gevonden te worden? Kortom, ga met jouw aandacht naar binnen en kijk welke overtuigingen aan vervanging toe zijn.

Het een is niet beter dan het ander

Mocht je je realiseren dat je helemaal geen behoefte hebt aan heel veel sociale contacten. Laat dan voorgoed los dat dit iets negatiefs is.

Sommige mensen kunnen gewoon heel goed alleen zijn. Of hebben net zoals introverte mensen: liever een paar diepgaande contacten dan tientallen oppervlakkige.  

Daar is niks mis mee!

Terugkomend op de vraag of het een (een groot sociaal netwerk) beter is dan het ander (de einzelgänger), gaat het er dus vooral om of het aantal contacten ook in lijn is met jouw persoonlijke behoefte. 

Loner of niet, als het werkt dan werkt het

Dit alles gezegd hebbende bevind ik mij nu in een fase waarin ik weliswaar iets minder actieve contacten heb dan mijn 'collega-waar-iedereen-dol-op-is-periode'. Maar de contacten die ik heb gaan diep.

De resterende tijd kies ik er heel bewust voor om op mezelf te zijn. Maakt dat mij een loner? Geen idee. Eenzaam ben ik niet en ik voel mij gelukkiger dan ooit tevoren.