3 tips om nooit meer last te hebben van afwijzing
Lenore • 19 augustus 2022

Of het nou gaat om een liefde die niet wederzijds is, een appje dat onbeantwoord blijft of dat ene idee van jou dat direct wordt afgeschoten tijdens een vergadering. Afwijzing, in welke vorm dan ook, doet pijn. Alleen de een legt het vrij snel naast zich neer en de ander heeft er drie dagen buikpijn van. Onder welke categorie val jij?


Waarom doet het zo'n pijn?

De groep afwijzingsgevoeligen is vermoedelijk veel groter dan de groep prikkelgevoeligen mensen, maar ik durf te wedden dat wij daarbinnen ruim vertegenwoordigd zijn.

We hebben nagenoeg allemaal wel een oude wond, al dan niet bedekt onder een hele hoop lagen ontkenning gecombineerd met allerhande beschermingsmechanismen.

Een vader die emotioneel of geheel afwezig was of een moeder met allerlei complexen waardoor ze je niet de aandacht en liefde kon geven die je zo nodig had als klein kind.

Er zijn theologen die geloven in een collectieve oerwond. Waar onder andere het verhaal van Adam en Eva op symbolische wijze over zou schrijven. Zij (of wij, want het verhaal zou over ons allen gaan) luisterden niet naar God en werden uit het paradijs gesodemieterd. De ultieme afwijzing.


Adam, Eva, of gewoon jij en ik

Wiens schuld het ook was, op het moment dat het ook maar lijkt dat jij door iemand afgewezen wordt, dan raakt dat iets diepers.

Zonder dat je het door hebt blijf je maar malen over de woorden die gezegd zijn. Of misschien juist wel de woorden die je graag had willen horen maar niet gehoord hebt. Als een lied herhalen ze zich in je gedachten.

Ook in mijn leven komt dit thema vaker voor dan mij lief is. Dagen, soms zelfs weken kan ik ermee bezig zijn. Ik ben zo iemand die het liefst door iedereen aardig gevonden wordt.

Wanneer dat niet het geval blijkt te zijn, dan zit ik daarmee.

Des te meer als ik niet weet waarom.


3 tips om nooit meer last te hebben van afwijzing?

Hoe graag ik nu ook met ‘drie wetenschappelijk bewezen tips’ zou willen komen om nooit meer last te hebben van afwijzing. Die heb ik helaas niet voor je. Ik geloof ook niet dat het mogelijk is. Wat ik wel voor je heb is meer een reality check. Een boodschap die kan helpen de pijn van afwijzing enigszins te verzachten.

Bovendien heb ik een gruwelijke hekel aan blogs die beginnen met dit soort lokaas titels.


1. Sta jezelf toe om teleurgesteld te zijn

Wat ik vaak merk is dat mensen, inclusief ikzelf, zichzelf geen ruimte geven om teleurgesteld te zijn. Want ons brein vindt het maar stom. Zeker bij de alledaagse afwijzingen.

De onbeantwoorde appjes, de vriend die niet naar jou toe loopt op een verjaardag maar eerst naar zeven andere mensen of jouw goedbedoelde opmerking die niet in goede aarde valt.

Maar het is oké. Je mag je er best rot over voelen.

Sterker nog, ik zou je willen adviseren om er echt een momentje voor vrij te maken. Om te voelen wat gevoeld wil worden. Je zult dan merken dat je je na enkele minuten al beter voelt.

Er is zelfs onderzoek naar gedaan. Primaire emoties zoals verdriet, duren vaak niet langer dan twee minuten. Daarentegen kun je de ellende eindeloos verlengen op het moment dat je je er tegen verzet. Dus stop met vluchten en geef er aan toe.


2. Je kleine 'ik'

Wanneer je jezelf betrapt op intense reacties of emoties die niet passen bij de situatie, dan is het vrijwel altijd ons innerlijk kind dat een hoop stennis loopt te schoppen van binnen. 

Dat innerlijk kind heeft niet heel veel meer nodig dan een klein beetje begrip en aandacht. 

Praat met je kleine ik. Probeer het gewoon eens, zelfs al voelt het raar. Waarom is hij/zij zo gefrustreerd? Wat heeft hij/zij op dit moment nodig? Een dikke knuffel? Een compliment? Een geruststelling? Voorzie daarin en je zult zien dat ook dit kan maken dat je je vrij snel weer oké voelt.


3. De pijn en de PIJN

Bedenk je dat de heftigheid die je voelt bij een afwijzing, vrijwel nooit direct met die ander te maken heeft. Het kan enorm helpen om dat heel duidelijk te splitsen in gedachten.

Iemand geeft een botte reactie, jij loopt je er enorm druk over te maken.

Wat je voelt is oude pijn die getriggerd wordt. Zie het letterlijk als een wondje dat weer een beetje opengaat net nadat er een korstje op zat. Maar dan een gigantische wond met een heleboel bloed.

Zodra je stopt jouw oude pijn op collega Sofie of buurman Stanley te projecteren, blijft er niets over dan de zuivere pijn. Hetgeen waar het daadwerkelijk om gaat. Dat mag aanschouwd worden. Erkend worden. Door je heen gaan. 


'This too shall pass'

Het klinkt cliché, maar ook dit vind ik een helpende gedachte. Alles, maar dan ook alles is tijdelijk. Ieder gevoel, iedere situatie. Er is niets dat niet ooit voorbij gaat. Dus ook dat onprettige gevoel dat je vreest. Het gaat voorbij. Soms na twee minuten, soms pas na weken of maanden. Vertrouw daar maar op. 

Zoals mijn lieve zusje op haar schouderblad vereeuwigd heeft: 'This too shall pass'.

  • In gesprek met Roy Martina

    Titel dia

    In gesprek met Roy Martina

    Knop
  • In gesprek met Giel Beelen

    Titel dia

    In gesprek met Giel Beelen

    Knop
  • In gesprek met rabbijn Jacobs

    Titel dia

    In gesprek met rabbijn Jacobs

    Knop
  • In gesprek met Thijs Launspach

    Titel dia

    In gesprek met Thijs Launspach

    Knop
  • In gesprek met Richard de Leth

    Titel dia

    In gesprek met Richard de Leth

    Knop
  • In gesprek met Wiggert Meerman

    Titel dia

    In gesprek met Wiggert Meerman

    Knop
  • In gesprek met Juno Burger

    Titel dia

    In gesprek met Juno Burger deel II

    Knop

Misschien vind je dit ook leuk

Zelfsabotage, wat als jij je grootste obstakel bent
door Lenore 27 juni 2025
Ken je dat verhaal van de man die op zee was en schipbreuk leed? Hij verdronk bijna en bad tot God: ‘‘Als U echt bestaat, red mij dan!’’. Vrij snel daarna voer er een boot langs en men wilde de man helpen, maar hij zei: “Nee, dank je, God zal mij redden.” Niet lang daarna voer er nog een boot voorbij die hulp aanbood, maar de man zei opnieuw: ‘‘Nee, dank je, God zal mij redden.’’ Vervolgens vloog er een helikopter over die een touwladder liet zakken. Opnieuw weigerde de man de hulp, waarna hij verdronk. In de hemel aangekomen zei hij boos tegen God: ‘‘Waarom hebt U mij niet gered?’’ Waarop God antwoordde: ‘‘Ik heb twee boten en een helikopter gestuurd. Wat wil je nog meer dat ik doe?’’ Heb jij het beste met jezelf voor? Net als de man op zee, negeren wij soms de oplossingen die voor onze neus liggen, omdat ze niet passen in het plaatje dat ons brein of ego heeft van ‘de juiste vorm van hulp’. Velen van ons denken dat we al het beste met onszelf voorhebben. Dat we er alles, of op zijn minst veel, aan doen om de kwaliteit van ons leven zo goed mogelijk te maken. Maar heb je je weleens afgevraagd of je jezelf wellicht ook onbewust tegenwerkt? Of er sprake is van zelfsabotage? Hoeveel moeite doe jij om jouw blinde vlekken op te sporen? Heb je weleens aan een dierbare eerlijke feedback gevraagd over wat zij bijvoorbeeld minder leuk vinden aan jou? Een vraag die heel snel, heel veel waardevolle informatie kan opleveren over jouw blinde vlekken. De verdrinkende man in ons allen Stiekem zijn heel veel mensen zoals de verdrinkende man op zee. In tijden van crisis, wanneer hen de ene na de andere hulplijn wordt aangeboden, weigeren zij de hulp te accepteren. Of beter gezegd: ze hebben vaak niet eens door dat hetgeen wat voor hun neus ligt, de weg uit hun crisis kan betekenen. De hulp komt niet in de vorm, toon of persoon die in hun plaatje past. Dus negeren ze het, zien ze het over het hoofd of wijzen ze het af, en verzuipen ze vrolijk verder. Gaat het weer een paar dagen goed met ze, dan vergeten ze überhaupt dat er nog werk aan de winkel is. Jouw saboteurs manifesteren mee Wat velen niet beseffen, is hoe groot de invloed van die blinde vlekken, die onbewuste saboteurs, is op ons dagelijks leven. Van het ontwikkelen tot het in stand houden van ziektes, het aantrekken van toxische relaties of vriendschappen, een tekort aan financiële middelen, tot aan diverse catastrofes die ons van dag tot dag ‘overkomen’. Niets in jouw leven is een kwestie van pech, toeval of – erger nog – een ‘straf van God’. Het zijn jouw eigen saboteurs als onbewuste programma's die mee manifesteren en jouw leven vormgeven. Het systeem achter het systeem Alles in dit universum is erop gericht om de ziel te helpen groeien en transformeren, zodat zij stap voor stap terug kan gaan naar haar meest pure, zuivere essentie. Niet gek dus, als je bedenkt dat planeet Aarde een briljant bedachte creatie is, die is ingericht op een aantal basisprincipes die dat helpen mogelijk te maken. Met als een van de belangrijkste principes: dat het leven, zoals wij dat als individu ervaren, een spiegel is van onze binnenwereld. Bestaande uit onze overtuigingen, verlangens, onverwerkte trauma’s, ons zelfbeeld, et cetera. Waarom werkt het zo? Dit systeem is niet bedacht om te plagen, maar om ons te helpen identificeren waar wij nog niet heel zijn. Het doet dit, onder andere, door middel van de ‘wet van resonantie’ , of zoals de meeste mensen het kennen: ‘de wet van aantrekking’. De wet van resonantie, die stelt dat we aantrekken wat in ons leeft, helpt ons op deze manier te ontdekken wat nog aandacht vraagt. De wet van Resonantie Deze wet zou je kunnen zien als een systeem van grote energetische magneten. Alles van gelijke frequentie trekt elkaar automatisch aan. Omgekeerd stoot alles wat niet matcht elkaar af. Armoede trekt armoede aan en geen overvloed. Eenzaamheid trekt meer eenzaamheid aan en niet meer liefde. Wie herkent niet dat je in een groep met mensen altijd vrij snel een duidelijke voorkeur hebt voor bepaalde personen, en bij anderen het liefst ver uit de buurt blijft? Je vibreert nou eenmaal wel of niet op hetzelfde level. Een ander mooi voorbeeld is mogelijk herkenbaar als je veel doet aan persoonlijke en/of spirituele ontwikkeling: dat je merkt dat er regelmatig mensen uit jouw netwerk naar de achtergrond verdwijnen of volledig wegvallen. Je vindt, onbewust, geen resonantie meer bij elkaar. Waar is jouw wereld vol van? Wil je weten waar jij nog wat te helen hebt? Denk dan eens na over de vraag: ‘‘Waar is jouw wereld vol van?’’ Er zijn mensen die overal agressie zien. De wereld is in hun ogen corrupt, verdorven en onveilig. Zij zien het overal waar ze komen. Scenario’s die hun overtuigingen bevestigen, worden dagelijks aangeboden door de wet van resonantie. Het universum zegt letterlijk: “U vraagt, wij draaien.” Nogmaals: niet om te plagen, maar omdat het wil dat wij ons bewust worden van wat er in ons leeft, zodat wij dit kunnen helen. Het wil ons vooruit helpen. Zou het ons geen spiegel bieden, dan zouden wij nooit onze reflectie, en dus onszelf, kennen. Waarom de een meer dan de ander Zelfsabotage zit in ons allemaal, maar er zijn grote verschillen. Er zijn mensen die een gigantische zelfsaboteur hebben. Die meestal extra actief wordt vlak voor een mogelijke, grote doorbraak in hun proces van heling. Veelal betreft dit mensen met een behoorlijk traumatisch verleden. Want voor hen voelt het veiliger om de wereld buiten zich te observeren, beoordelen en aan te vallen, dan naar binnen te gaan, waar de echte pijn zit. Zelfsabotage komt in vele vormen Zelfsabotage kent ook vele vormen. Van hoogmoed: ‘‘Ik weet het allemaal beter,’’ tot aan minderwaardigheid: ‘‘Ik verdien het om te lijden en ik ben geen beter leven waard’’, en alles daartussenin. Of, zoals in mijn geval: zo hard werken aan je eigen trauma’s en bezig zijn met ‘beter worden’, dat dit op zichzelf een nieuwe overlevingsstrategie wordt die me af leidt van de echte oplossing. Saboteurs in actie Alleen nog luisteren naar sprekers die jou niet triggeren. Een heel netwerk om je heen bouwen van mensen die exact hetzelfde in hetzelfde schuitje zitten, zodat je je niet meer hoeft te verdedigen voor jouw keuzes. Of simpelweg niemand meer dichtbij je laten komen. Allemaal keuzes die de ruimte voor een gezonde portie spiegeling en feedback minimaliseren. Zelfs al gebeurt dat grotendeels onbewust, het leven zal bij een gebrek aan die feedback, je toch weer op andere (soms pijnlijke) manieren moeten gaan spiegelen. Om het onbewuste, bewust te maken. De saboteur is niet de vijand Jouw zelfsaboteurs zijn niet iets om te vervloeken of te bestrijden. Het zijn oude mechanismen die ooit door onszelf, onbewust, in het leven zijn geroepen om ons letterlijk in leven te houden. Vaak in de allereerste levensjaren met een duidelijke functie. Je kunt ze beschouwen als een deel van jou wat zich ooit vast heeft gezet en wat niet mee is gegroeid. Deze poortwachters, zoals iemand het van de week zo mooi omschreef, staan bewapend tot aan hun tanden aan jouw poort. Vechten alles en iedereen aan wat ook maar riekt naar gevaar. Zelfs als juist datgene kan leiden tot meer geluk, liefde of genezing. In plaats van ertegen strijden is het beter om er bewustzijn op te leren krijgen. Leer jouw poortwachters kennen, observeer ze, omarm ze. Daarin ligt de sleutel tot transformatie. Hoe vind ik mijn saboteurs? Volg jouw triggers! Zijn er sprekers die jou enorm triggeren? Ga er eens met een open mind naar luisteren. Die ene collega waar je zoveel weerstand tegen voelt? Spendeer eens wat tijd met hem of haar. Omstandigheden die je stoïcijns vermijd? Waag eens een poging. Triggers zijn namelijk kansen. Duidelijke signalen dat jouw poortwachters, jouw zelfsaboteurs, in actie komen. Wat dus juist betekent dat daar een mogelijkheid ligt om stukken te identificeren van jezelf die lang verborgen zijn gebleven. Tijd om het tij te keren? Wees niet als de verdrinkende man die iedere poging om hem te redden afwees omdat hij ervan overtuigd was dat zijn redding er op een bepaalde manier uit moest zien. De spreekwoordelijke reddingsboten van het leven komen in vele vormen. Een pittig maar welgemeend advies, feedback van een vriend of vijand, een podcast van die ene spreker waar je zoveel weerstand tegen voelt. Als jij open durft te staan voor reddingsboten in andere gedaantes, dan zou dat zomaar het begin kunnen zijn van een wonderbaarlijke transformatie.
Vrouw kijkt naar zichzelf in de spiegel
door Lenore 11 maart 2025
Zelfliefde, een thema waar velen van ons flink mee kunnen worstelen. Het maakt niet uit hoe oud je bent, van jezelf houden is voor velen niet zo vanzelfsprekend als dat het zou moeten zijn. Het is een diepgaand thema dat vaak ten grondslag ligt aan veel andere problemen. Hoe kun je hierin groeien?
Vrouw ruikt aan bloem. Manifesteren hoef je niet te leren.
door Lenore 9 februari 2025
Het concept ‘manifesteren’ is een van de beste verdienmodellen van nu. Voor honderden euro’s leert de expert jou wel even hoe jij binnen zes maanden miljonair wordt of jouw soulmate ontmoet. Het is een investering, maar die heb je er natuurlijk zo uit als dat miljoen binnen is. Mocht je van plan zijn hier geld aan uit te geven, wacht dan nog heel even. Mijn overtuiging is namelijk dat manifesteren niet iets is wat je hoeft te leren om jouw droomleven te bereiken, maar dat er wèl iets anders nodig is.
Wat een koude douche mij leerde over rouw, emoties en loslaten
door Lenore 2 januari 2025
Nietsvermoedend stap ik mijn douchecabine in, de warme waterstralen verwelkomend op mijn huid. Nog geen minuut duurt het voordat het warme water kouder begint te worden. Ik draai de koude kraan wat terug maar het maakt geen verschil. Het water wordt beetje bij beetje minder warm tot op het punt dat het ongemakkelijk begint te worden. De koude kraan is inmiddels volledig dichtgedraaid en ik sta midden in de winter, onvrijwillig onder een mager, koud straaltje water te rillen en te verlangen naar de vertrouwde warmte van de douche. Gek genoeg weet ik ook precies wat de verborgen boodschap is hierachter.
Helende handen. De weg naar genezing.
door Lenore 29 november 2024
Heb je je wel eens afgevraagd waarom de ene persoon spontaan geneest bij een energetische healing of een gebed en de ander niet of alleen door een heel moeizaam proces? Dat heeft alles te maken met de mate van geloof die iemand heeft en ik vertel je graag waarom dat is.
Mentale hygiëne: Hou je Mind schoon en vind innerlijke rust
door Lenore 8 november 2024
Wat zou er gebeuren als jij jouw huis vanaf nu nooit meer zou schoonmaken of zou luchten? Hoe zou het er dan uitzien in 5, 20, 30 jaar? Geen prettig idee toch? Gelukkig gaan we zo niet met onze huizen om, maar waarom dan wel met onze mind?
Een vrouw met mooie rode lippen die over haar schouder kijkt.
door Lenore 1 november 2024
We leven in een tijd waarin schoonheid maakbaar is. Beïnvloed door onrealistische plaatjes die ons vertellen wat mooi is en wat vooral niet. Voor heel veel vrouwen, zelfs voor hen die vrij denken te zijn van onzekerheden, loont het om eens kritisch te kijken naar je verzorgingsrituelen. Zij vertellen je namelijk verassend veel over jouw èchte zelfbeeld.
Zoek je ruzie, foto van twee mensen ver weg die vechten met elkaar. Je ziet alleen hun schaduw.
door Lenore 20 oktober 2024
Een ouderwets potje ruziemaken, wie is er niet dol op? Lekker even jouw standpunt erdoorheen drukken en recht doen aan jouw eigen ego ten koste van de ander. Mocht je niet goed weten hoe je ruzie moet maken en dat wel graag willen, dan heb ik de gouden tip voor jou! Eentje die altijd en bij iedereen werkt.
Poep op je eigen stoep! Foto van een blije hond.
door Lenore 17 oktober 2024
Iedere dag als ik ga wandelen loop ik door een straat waar bij een woning het volhangt met zelfgemaakte verbod bordjes met daarop een plaatje van een poepende hond. Geloof het of niet maar in die gehele straat is nooit een drol te bekennen, behalve het gedeelte rondom het huis met de bordjes. De stoep ligt daar altijd, maar dan ook altijd bezaaid met hondendrollen. Het zet je toch aan het denken.
Meer blogs